Під облачком явір похилений,
Сидит на нім пташок премилений.
Слухай, мила, як тот пташок співат,
Же з любови нич добра не биват.
Же з любови, же з любови нич добра не биват.
Мила моя, ти покусо єдна.
Любив я тя не рік, ані не два.
Ци с ми дала зілля ся напити?
Не мож, мила, ніяк без тя жити
Не мож, мила, не мож, мила, ніяк без тя жити.
Ми ворожка давно ворожила,
Же мя здурит дівка чорнобрива.
Же не буду видів за нев світа,
Аж проминут мої младе літа
Аж проминут, аж проминут мої младе літа.
Ци та любов є од Бога дана?
А ци може дз’яблем подшептана?
Хоч би-с не хтів, то мусиш любити,
Хоч би-с не хтів, прото маш терпіти
Хоч би-с не хтів, хоч би-с не хтів, прото маш терпіти.
Под облачком явір зеленіє.
Посмотр, мила, як тот вітер віє.
Може, вирве єго з коренями.
Мила моя, што то будет з нами
Мила моя, мила моя, што то будет з нами.
__
Запис для програми Фольк:мюзік
Ua:суспільне
розгорнути опис
згорнути опис
